Het artikel beschrijft in eenvoudige bewoordingen wat osteochondrose van de lumbale wervelkolom is - met deze informatie kunt u begrijpen wat er gebeurt in een tijd dat de tussenwervelschijven worden vernietigd en hoe u een effectieve en veilige behandeling kunt uitvoeren.
Volgens medische statistieken weet meer dan 70% van de moderne bevolking wat osteochondrose is. Een zittende levensstijl, gebrek aan regelmatige lichaamsbeweging, overmatige calorie-inname met een tekort aan essentiële sporenelementen en vitamines erin - dit alles en nog veel meer leidt ertoe dat op jonge leeftijd de tussenwervelschijven beginnen in te storten. Eerst verschijnt een doffe, onopvallende en vervolgens acute, aanhoudende pijn in de lumbale regio. Een persoon kan niet zelfstandig bewegen, elke beweging veroorzaakt acute pijn en ongemak. De innervatie van de inwendige organen van de buikholte en het bekken is aangetast.
Om te begrijpen wat spinale osteochondrose is, moet u een idee hebben van de structuur en functies ervan. Laten we beginnen met de tweede vraag. De wervelkolom is dus het ondersteunende deel van het menselijk skelet. De bovenste schoudergordel, onderste ledematen en borst, schedel zijn eraan vastgemaakt. De belangrijkste functie van de wervelkolom is het waarborgen van de veiligheid van het ruggenmerg, het centrale deel van het autonome zenuwstelsel, dat zorgt voor de efficiëntie van het hele menselijk lichaam.
Anatomisch gezien bestaat de wervelkolom uit twee structurele delen: het wervellichaam met boogvormige en doornuitsteeksels en de tussenwervelschijven. De wervellichamen zijn goed voor 70-75% van de wervelkolomhoogte, tussenwervelschijven (afhankelijk van de leeftijd van de patiënt) - van 25 tot 30%. De vorm van de tussenwervelschijf volgt de vorm van het wervellichaam en boogvormige processen. De schijf zorgt voor een gelijkmatige verdeling van de schokabsorberende belasting van de onderste ledematen en andere delen van het lichaam. Het beschermt ook de radiculaire zenuwen die zich uitstrekken vanaf het ruggenmerg.
Wat is osteochondrose van de lumbale wervelkolom is een degeneratieve dystrofische vernietiging van het kraakbeenweefsel van de fibreuze ring van tussenwervelschijven L5-L4, L4-L3, L3-L2, L2-L1. In totaal bevat het lumbale gebied vijf wervellichamen en 4 tussenwervelschijven die ze scheiden. Door de foraminale gaten in de wervellichamen vertrekken de radiculaire zenuwen, die verantwoordelijk zijn voor de innervatie van de volgende delen van het lichaam:
- L1 en L2 - buikorganen en bovenbeen;
- L3 - geslachtsdelen, knieën en blaas;
- L4 - benen, voeten en prostaatklier;
- L5 - tenen, schenen, voeten.
Takken van deze radiculaire zenuwen vormen de heupzenuw, die van de onderrug door het gluteale gebied naar de popliteale fossa loopt. Daar verdeelt het zich in de tibiale en peroneale takken en innerveren verder het onderbeen en de voet. Ook maken individuele takken van de radiculaire zenuwen van de lumbale wervelkolom deel uit van de zenuwplexus, de cauda equina genaamd.
Met de ontwikkeling van osteochondrose treedt een geleidelijke schending van de innervatie op. Ziekten van de inwendige organen van de buikholte en het bekken kunnen zich ontwikkelen. In ernstige gevallen ontwikkelt zich spiervezelatrofie van de onderste ledematen, gedeeltelijke parese van de benen, enz.
In dit artikel vindt u meer informatie over wat osteochondrose is, wat zijn de symptomen en behandeling ervan. Hier zijn tips over wat u moet doen bij het stellen van een dergelijke diagnose en welke arts moet worden geraadpleegd voor een volwaardige effectieve behandeling.
Wat is osteochondrose en wat zijn de oorzaken ervan
De moderne wetenschap kent de antwoorden op vragen over wat osteochondrose is en wat de oorzaken zijn, maar helaas is de toepassing van deze kennis in de praktijk voor effectieve preventie en behandeling moeilijk vanwege het feit dat de patiënt alles in het werk zal moeten stellen om te bestrijden. de ziekte.
Anatomisch en fysiologisch is het zo gerangschikt dat de binnenkant van het gelatineuze lichaam van de tussenwervelschijf voor bijna 80% uit de vloeistof bestaat. Het is deze omstandigheid die het mogelijk maakt om de geleverde afschrijvingsbelasting effectief te verdelen over het oppervlak van de gescheiden wervellichamen. Maar noch de annulus fibrosus, noch de nucleus pulposus van de tussenwervelschijf hebben hun eigen capillaire netwerk. Daarom is er hier geen bloedtoevoer. Alle instromen van vloeistof en de daarin opgeloste benodigde componenten vinden plaats met behulp van diffuse uitwisseling. Het wordt alleen uitgevoerd als er voldoende fysieke activiteit wordt uitgeoefend op de omliggende spieren. Als het gespierde frame van de rug en onderrug niet werkt, stopt de diffuse voeding.
Pathologie begint zich te ontwikkelen:
- in het begin droogt de vezelige ring eenvoudig uit en verliest hij zijn elasticiteit;
- dan begint het oppervlak primaire vernietiging te ondergaan, waardoor ontsteking optreedt (verergering van osteochondrose) en calciumzouten worden afgezet om de integriteit van beschadigde weefsels te herstellen;
- de film van verkalking voorkomt verdere diffuse voeding, daarom vindt er, zelfs met het actieve werk van de omliggende spieren, geen spontaan herstel van het weefsel van de annulus fibrosus plaats;
- de volgende fase is de opname van vloeistof uit de nucleus pulposus die zich in de annulus fibrosus bevindt;
- in dit stadium verliest de nucleus pulposus zijn massa, stopt hij met het gelijkmatig verdelen van de afschrijvingsbelasting en neemt de hoogte van de tussenwervelschijf af;
- in het stadium van uitsteeksel strekt de tussenwervelschijf zich uit voorbij de wervellichamen en begint druk uit te oefenen op de omliggende zachte weefsels en radiculaire zenuwen, dit veroorzaakt een constant pijnsyndroom en stijfheid van bewegingen;
- de derde fase is het scheuren van de annulus fibrosus (extrusie) en het loslaten van een deel van de nucleus pulposus daarbuiten (hernia).
Welke redenen kunnen de ontwikkeling van deze pathologie van de wervelkolom veroorzaken:
- gebrek aan adequate en regelmatige fysieke activiteit op het spierstelsel van de rug en onderrug;
- onjuiste organisatie van de slaap- en werkplaats wanneer deze zich bevindt waarop de microcirculatie van bloed en lymfevloeistof in de wervelkolom wordt verstoord;
- schending van metabolische processen in het lichaam, het eerste teken hiervan is overgewicht;
- schending van de houding en kromming van de wervelkolom, waardoor er een verandering is in de verdeling van de afschrijvingsbelasting langs de wervelkolom;
- sedentaire levensstijl en zittend werk;
- endocriene ziekten, bijvoorbeeld diabetes mellitus met gelijktijdige angiopathie;
- rugletsel (verstuikingen van ligamenten en pezen, spierrupturen, verplaatsing en subluxatie van de wervellichamen, compressiefracturen en -scheuren).
Er zijn andere redenen, maar deze komen minder vaak voor en zijn niet zo ernstig als hierboven vermeld.
Wat is osteochondrose van de lage rug?
In algemene termen, wat is de ziekte osteochondrose, hierboven bedacht. Laten we nu even stilstaan bij de vraag wat osteochondrose bij de lage rug is en waarom het heel vaak voorkomt. In de afgelopen decennia is de ziekte snel "jonger". Als het eerder werd gediagnosticeerd bij personen die op 40-jarige leeftijd de drempel overschreden, worden nu de eerste tekenen van degeneratieve dystrofische veranderingen in de tussenwervelschijven niet alleen gevonden bij 20-jarige mensen, maar ook bij adolescenten van 14-16 jaar.
Daarbij speelt uiteraard het vergroten van de mogelijkheden voor vroege diagnose een bepaalde rol. Met de komst van MRI-scans komen vroege gevallen van de ziekte vaker voor. Daarom leerden patiënten eerder wat intervertebrale osteochondrose is vanwege het optreden van ernstige pijn. En nu, bij het uitvoeren van onderzoeken, kunt u pathologie in een vroeg ontwikkelingsstadium vinden.
De lendenen zijn het meest kwetsbare deel van de wervelkolom. Dit is inclusief de maximale afschrijvingsbelasting voor eventuele lichaamsbewegingen. Tijdens de zwangerschap treden hier significante veranderingen op met een verplaatsing van de wervellichamen, een verandering van houding en een vergroting van de tussenwervelruimten. Daarom wordt zwangerschap voor een vrouw bijna altijd de periode waarin de wervelkolom begint in te storten.
Wat is tweedegraads spinale osteochondrose is een aandoening waarbij al aanhoudende klinische manifestaties optreden en de patiënt gedwongen wordt medische hulp te zoeken. In de regel is er in de tweede fase van de ontwikkeling van degeneratieve dystrofische pathologie een afname van de hoogte van de tussenwervelschijf en dunner worden van het weefsel van de annulus fibrosus.
Wat is osteochondrose van de lumbosacrale regio
Wat is osteochondrose van de sacrale wervelkolom, kan alleen worden gevoeld door patiënten jonger dan 25 jaar. Op deze leeftijd is er een volledige versmelting van de wervellichamen in de sacrale wervelkolom. De tussenwervelschijven atrofiëren. Daarom kunnen klinische tekenen van ontsteking wijzen op volledig verschillende pathologieën.
Veel vaker stellen ze de vraag wat lumbosacrale osteochondrose is, omdat het de tussenwervelschijf aantast die zich tussen de sacrale en lumbale regio's bevindt. Dit is L5-S1 - het verklaart het voorwaardelijke zwaartepunt van het menselijk lichaam en de maximale fysieke belasting en afschrijving.
Het is belangrijk om te begrijpen wat osteochondrose van de lumbosacrale wervelkolom is en hoe het effectief kan worden behandeld. Allereerst moeten alle mogelijke oorzaken van de ontwikkeling van pathologie worden uitgesloten. Dan is het nodig om de tonus van de spieren rond de onderrug te verhogen. De behandeling kan het beste worden gedaan met manuele therapie en oefengymnastiek.
Tekenen en symptomen van osteochondrose
Nu begrijpt u wat spinale osteochondrose is, en wanneer de symptomen verschijnen, kunt u de mogelijke oorzaak van pathologische veranderingen identificeren en elimineren.
Veel patiënten vragen wat de tekenen zijn van osteochondrose op röntgenfoto's en in de resultaten van een MRI-onderzoek. Op de afbeeldingen ziet de arts dus scheuren op het oppervlak van de annulus fibrosus, een afname van de hoogte van de tussenwervelschijf en een verandering in de vorm. Dit zijn de belangrijkste tekenen van osteochondrose.
Klinische symptomen zijn onder meer:
- onder rug pijn;
- verspreiding van pijn langs het oppervlak van de dij, onderbeen en voet;
- verminderde spierkracht in de onderste ledematen;
- verandering in houding met rechttrekken van de fysiologische kromming van de wervelkolom in de lumbale wervelkolom;
- stijfheid van bewegingen en beperking van hun amplitude;
- spierspanning in de lumbale regio.
In gevorderde gevallen kunnen gevoelloosheid van de onderste ledematen, convulsies, spit, enz. Optreden.
Wat is polysegmentale of gegeneraliseerde osteochondrose
U kunt de vraag wat polysegmentale osteochondrose is, kort beantwoorden. Dit zijn degeneratieve dystrofische veranderingen die niet één, maar meerdere tussenwervelschijven treffen. Evenzo kunnen we zeggen over wat veel voorkomende osteochondrose van de wervelkolom is. Dit is een aandoening waarbij pathologische veranderingen niet in één, maar in verschillende delen van de wervelkolom worden gedetecteerd. Als een persoon bijvoorbeeld slechts twee schijven van de lumbale wervelkolom heeft aangetast, is dit een polysegmentale vorm van de ziekte. Als een schijf wordt aangetast in de lumbale, lumbosacrale regio's, is dit een veel voorkomende vorm.
Wat is radiculaire osteochondrose (in eenvoudige bewoordingen)
En nu een paar woorden over wat radiculaire osteochondrose is en hoe gevaarlijk deze aandoening is voor de menselijke gezondheid. Dus, in eenvoudige bewoordingen gesproken over wat het is - osteochondrose, kan worden opgemerkt dat dit letterlijk het afvlakken van de pakking tussen de wervellichamen is.
Bij het bewegen of in een statische positie van het lichaam onder invloed van de zwaartekracht, is er een enorme druk op de wervelkolom. Elke bovenliggende wervel drukt op de onderste. De tussenwervelschijven die ze van elkaar scheiden, zijn in samengedrukte toestand. Als ze niet genoeg vocht hebben, verliezen ze het vermogen om weerstand te bieden en afvlakking te ondergaan. Tegelijkertijd verliezen ze het vermogen om een voldoende hoogte van de tussenwervelruimte te bieden, zodat de radiculaire zenuwen die zich uitstrekken vanaf het ruggenmerg niet worden gecomprimeerd.
Als de schijf zijn hoogte en vorm heeft verloren, wordt de radiculaire zenuw bekneld. Osteochondrose treedt op bij radiculair syndroom. Het gaat gepaard met uitgesproken neurologische manifestaties in de vorm van gevoelloosheid, parese, verlamming, verminderde spierkracht, het optreden van paresthesie, enz.
Effectieve behandeling van osteochondrose
Wat is osteochondrose - we kwamen erachter, nu kunnen we praten over de effectieve behandeling van de ziekte. Zoals reeds duidelijk is geworden, is het voor het volledig herstel van de tussenwervelschijven noodzakelijk om de verstoorde diffuse voeding van het kraakbeenweefsel van de annulus fibrosus te herstellen. Dit kan alleen worden gedaan met behulp van methoden voor manuele therapie en therapeutische gymnastiek. Er zijn geen dergelijke farmacologische preparaten die de diffuse voeding van het kraakbeenweefsel van de tussenwervelschijven kunnen herstellen. En het is zinloos om chondroprotectors te injecteren in afwezigheid van diffuse uitwisseling. Ze dringen het kraakbeenweefsel niet binnen.
Voor een effectieve behandeling is het nodig:
- verander je levensstijl, maak hem actiever met voldoende lichaamsbeweging en de juiste voeding;
- geef extreme fysieke inspanning op de rugspieren op;
- om verschillende tractieprocedures van de wervelkolom uit te voeren om de fysiologische hoogte van de tussenwervelruimten te herstellen;
- bezoek een osteopathische arts om de elasticiteit van kraakbeenweefsel en zijn vermogen om uitwisseling met spierweefsel te diffunderen te herstellen;
- doe verschillende massagesessies om de doorlaatbaarheid en elasticiteit van het weefsel te verbeteren, de microcirculatie van bloed en lymfevloeistof te herstellen;
- een individuele cursus medische gymnastiek ontwikkelen met een vertebroloog.
Fysiotherapie, kinesiotherapie, laserbelichting en nog veel meer worden ook getoond. Behandeling van osteochondrose moet worden uitgevoerd onder toezicht van een vertebroloog of neuroloog.